Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

Πανευρωπαϊκή επιχείρηση "σκούπα" για φοροδιαφυγή εκατομμυρίων και offshore

Η όποια κίνηση γίνεται για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ασφαλώς και είναι θεμιτή. Αρκεί βέβαια να γίνεται διαρκώς και συστηματικά όχι μόνον σε Φυσικά Πρόσωπα (πολίτες), αλλά και σε Νομικά Πρόσωπα (Επιχειρήσεις). Ειδικά στις Πολυεθνικές και σε μεγάλες επιχειρήσεις.  
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
«Οι οικονομικές εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές της Ευρώπης και της Αυστραλίας συνέλαβαν τουλάχιστον δύο πρόσωπα και κατάσχεσαν πίνακες, κοσμήματα και ράβδους χρυσού στο πλαίσιο μιας συντονισμένης, διεθνούς έρευνας εντοπισμού φοροφυγάδων στην οποία φέρεται ότι εμπλέκεται η ελβετική τράπεζα Credit Suisse.
Η Eurojust, η Ευρωπαϊκή Μονάδα Δικαστικής Συνεργασίας, ανακοίνωσε ότι βοήθησε στον συντονισμό αυτής της έρευνας που επεκτάθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στην Αυστραλία. Η έρευνα αυτή ξεκίνησε το 2016 και η Eurojust οργάνωσε τρεις συναντήσεις με τις ολλανδικές, τις βρετανικές, τις γαλλικές, τις γερμανικές και τις αυστραλιανές αρχές.»
«Οι έρευνες πραγματοποιήθηκαν από την οικονομική αστυνομία των διαφόρων χωρών, με στόχο κυρίως πελάτες της Credit Suisse και τα γραφεία της τράπεζας στο Παρίσι, το Λονδίνο και το Άμστερνταμ.
Οι ολλανδικές εισαγγελικές αρχές ανακοίνωσαν νωρίτερα ότι ξεκίνησαν έρευνα αφού έλαβαν μια πληροφορία που έκανε λόγο για περίπου 55.000 ύποπτους λογαριασμούς στην Ελβετία. Οι κάτοχοι των λογαριασμών αυτών θεωρούνται ύποπτοι για φοροδιαφυγή, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και απόκρυψη εκατομμυρίων ευρώ από τις αρχές, αφού τοποθέτησαν τα χρήματα σε ελβετική τράπεζα, την οποία δεν κατονόμασαν οι αρχές.
Στην Ολλανδία συνελήφθησαν δύο ύποπτοι ενώ κατασχέθηκαν ράβδοι χρυσού, πίνακες ζωγραφικής και μετρητά.»
Αποσπάσματα - thetoc.gr

Γέροντας Παΐσιος: "Αν δουλεύεις στην αμαρτία θα πληρωθείς από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθείς από τον Χριστό."

Οί απομακρυσμένοι άνθρωποι από τόν Θεό πάντα µέσα απαρηγόρητοι βρίσκονται καί διπλά βασανίζονται. Όποιος δέν πιστεύει στόν Θεό καί στήν μέλλουσα ζωή, έκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει καί τήν ψυχή του αίώνια. Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθείς. Αν δουλεύεις στό μαύρο αφεντικό, σού κάνει την ζωή μαύρη από εδώ.
Αν δουλεύεις στήν αμαρτία, θα πληρωθείς άπό τόν διάβολο. "Αν έργάζεσαι τήν αρετή, θα πληρωθείς άπό τόν Χριστό. Καί όσο έργάζεσαι στόν Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι. "Αλλα εμείς λέμε: «Χαμένο το ‘χουμε να έργασθούμε στόν Χριστό;»
Μα είναι φοβερό! Να μήν αναγνωρίζουμε τήν θυσία τού Χριστού για τόν άνθρωπο! Σταυρώθηκε ό Χριστός, για να μας λυτρώσει από τήν αμαρτία, για να έξαγνισθή όλο τό ανθρώπινο γένος. Τί έκανε ο Χριστός για μας; Τί κάνουμε έμείς για τόν Χριστό; Ό κόσμος θέλει να αμαρτάνει καί θέλει τόν Θεό καλό.  Αυτός να μας συγχωράη καί έμεϊς να αμαρτάνουμε.
Εµεϊς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε καί Εκείνος να μας συγχωράει. Να μας συγχωράει συνέχεια καί έμεϊς τό βιολί μας. Οι άνθρωποι δέν πιστεύουν, γι’ αυτό όρμούν στην αμαρτία. "Όλο τό κακό από εκεί ξεκινάει, από τήν απιστία. Δέν πιστεύουν στήν άλλη ζωή, όπότε δέν ύπολογίζουν τίποτε.
Αδικούν, έγκαταλείπουν τα παιδιά τους...Γίνονται πράγματα..., σοβαρές αμαρτίες. Ούτε οί "Αγιοι Πατέρες έχουν προβλέψει τέτοιες αμαρτίες στους Ιερούς Κανόνες - όπως για τα Σόδομα καί Γόμορρα είχε πει ό Θεός: «Δέν πιστεύω να γίνονται τέτοιες αμαρτίες, να πάω νά δώ!».
Αν δεν μετανοήσουν οι άνθρωποι αν δεν επιστρέψουν στον Θεό, χάνουν την αιώνια ζωή. Πρέπει να βοηθηθεί ο άνθρωπος να νιώσει τό βαθύτερο νόημα τής ζωής, να συνέλθει, για να νιώσει τήν θεία παρηγοριά. Σκοπός είναι να ανεβεί πνευματικά ο άνθρωπος, όχι απλώς να μήν αμαρτάνει.
από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Α σελ 49»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

«Νά προσέχετε»…

τού γέροντος Εφραίμ τής Αριζόνας
«Δέν μπορῶ νά καταλάβω τόν κόσμο. Ὅλοι ρωτᾶνε: «ἐμένα μέ πιάνουν τά νέα μέτρα;»
Εἰλικρινά, δέν μπορῶ νά κατανοήσω πόσο πολύ ἔχει διαβρωθεῖ ἡ σύγχρονη κοινωνία καί οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦνε σέ αὐτή τή χώρα.
Κανείς δέ νοιάζεται γιά τόν διπλανό του. Κανείς δέ νοιάζεται γιά τό πρόβλημα πού ἔχει χτυπήσει τήν πόρτα τοῦ συμπολίτη του, τοῦ γείτονά του.
Ὅλοι σκέφτονται ἄν «τά μέτρα» προσβάλουν τά δικά τους μικροσυμφέροντα…
• Ποιά ἠθική ὑπάρχει πλέον; Τό κακό ἔχει χτυπήσει τήν οἰκογένεια, τήν Παιδεία.
Ἔχει χτυπήσει σέ κάθε ὑγιές κύτταρο τῆς κοινωνίας καί σήμερα ζοῦμε τά ἀποτελέσματα αὐτοῦ τοῦ πολέμου.
Τρέχουν οἱ ἄνθρωποι χωρίς νά νοιάζονται γιά τόν διπλανό τους. Ἡ κοινωνία πού ξέραμε δέν ὑπάρχει πιά. Σήμερα κυριαρχεῖ ὁ ἀτομικισμός
• Γιατί; Ἐπειδή κάποιοι ἔπαιξαν μέ τόν χαρακτήρα τοῦ Ἕλληνα καί διάβρωσαν ὅλα ἐκεῖνα τά χαρακτηριστικά πού θά μποροῦσαν νά τόν βοηθήσουν.
Εἶναι ἀδιανόητο!
Ὁ ἀτομικισμός ζεῖ καί βασιλεύει, ἐνῶ ἡ ἀπάτη ἔγινε «χάρισμα».Μεγάλωσαν γενιές πού διδάχτηκαν πώς νά ἁρπάξουν. Καί αὐτό σέ ἕνα καθεστώς πλήρους ἀτιμωρησίας…
Μάλιστα, ὅσα πιό πολλά «ἁρπάζεις» τόσο περισσότερο ἀπομακρύνεσαι ἀπό τήν τιμωρία.
Αὐτό τό βλέπει ὁ Θεός.
Σήμερα ἐπιτρέπει νά δεχτοῦμε μερικές σφαλιάρες, ἐλπίζοντας πώς θά συνέλθουμε, ὅπως συμβαίνει καί στούς μεθυσμένους…» 

Γέροντας Παΐσιος: «Η Ελλάδα, η Ορθοδοξία, με την παράδοσή της, τους Αγίους και τους ήρωές της, να πολεμείται από τους ίδιους τους Έλληνες και εμείς να μη μιλάμε! είναι φοβερό!»

Εἶχε ἔρθει στὸ Καλύβι ἕνας ἄθεος μέχρι τὸ κόκκαλο. σία. Αφοῦ εἶπε διάφορα, μετὰ μοῦ λέει: «᾿Εγὼ εἶμαι εἰκονομάχος». ᾽Απὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν πίστευε τίποτε, ὕστερα ἔλεγε ὅτι εἶναι εἰκονομάχος. «Βρὲ ἀθεόφοβε, τοῦ λέω, ἐσὺ ἀφοῦ δὲν πιστεύεις σὲ τίποτε, τί μοῦ λὲς ὅτι εἶσαι εἰκονομάχος; Τότε, τὸν καιρὸ τῆς Είκονομαχίας, μερικοὶ Χριστιανοί ἀπὸ ὑπερβολικὸ ζήλο ἔπεσαν σὲ πλάνη, ἔφθασαν στήν ἄλλη ἄκρη, καὶ μετὰ ἡ Ἐκκλησία τοποθέτησε τό θέμα, δὲν εἶναι ὅτι δὲν πίστευαν».Ὑποστήριζε ἐν τῶ μεταξὺ ὅλη τὴν σημερινὴ κατάσταση. Μαλώσαμε ἐκεῖ πέρα.
«Καλά, τοῦ λέω, κατάσταση εἶναι αὐτή; Δικαστικοὶ νἀ φοβοῦνται νὰ δικάσουν, νἀ κάνουν μηνύσεις γιἀ ἔγκληματίες καὶ νὰ τοὺς ἀπειλοῦν ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος καὶ νὰ αναγκάζωνται νἀ τις ἀποσύρουν; Καὶ τελικἀ ποιοί κυβερνοῦν; Σὲ ἀναπαύει αὐτή ἡ κατάσταση; Ὑποστηρίζεις αὐτοὺς; Ἐσὺ εἶσαι ἐγκληματίας. Γι᾿ αὐτὸ ἦρθες; ᾽΄Αντε, φύγε ἀπὸ ἐδῶ!». Τὸν ἔδιωξα.
- Γέροντα, δὲν φοβᾶστε ἔτσι ποὺ μιλᾶτε;
- Τί νὰ φοβηθῶ; Τὸν τάφο μου τὸν ἔχω ἀνοίξει. ᾽Αν δὲν τὸν εἶχα ἀνοίξει, θὰ μὲ ἀπασχολοῦσε ποὺ θὰ κουραζόταν ὁ ἄλλος νὰ σκάψη. Τώρα θἀ χρειασθῇ νἀ ρίξη μόνο λίγους τενεκέδες χῶμα. Ἔχω ὑπ᾽ ὄψιν μου ἕναν ἄλλον ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, ποὺ τὸν ἀφήνουν στήν τηλεόραση καὶ μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τὰ πιὸ βλάσφημα λόγια γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Δὲν παίρνει καὶ ἡ Ἐκκλησία μιὰ θέση νὰ ἀφορίση μερικοὺς.
Αὐτοὺς ἔπρεπε νὰ τοὺς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τὸν ἀφορισμό!
- Γέροντα, τί θὰ καταλάβουν μὲ τὸν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δὲν παραδέχονται; 
- Τοὺλάχιστον νὰ φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μιἀ θέση.
- Η σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σὰν νὰ τὰ ἀναγνωρίζη;
- Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιὰ τὴν Παναγία καὶ, κανεὶς δὲν μίλησε. Λέω σὲ κάποιον: «Δὲν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Ἕ, τί νὰ τοὺς κάνης, μοῦ λέει. Θὰ λερωθἣς, τὴν ἀν ἀσχοληθῆς μαζί τους». Φοβοῦνται νἀ μιλήσουν
- Τί εἶχε νὰ φοβηθῆ, Γέροντα;
- Νὰ μὴ γράψουν τίποτε γι᾿ αὐτὸν καὶ ἐκτεθή, καὶ ἀνέχεται νἀ βλασφημήται ή Παναγία! Νὰ μὴ θέλουμε νὰ βγάλη ὁ ἄλλος τὸ φίδι ἀπὸ τὴν τρύπα, γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς τὴν ἡσυχία μας. Αὺτὸ εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης. Ὑστερα ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νὰ κινῆται ἀπὸ συμφέρον. Γι’ αὐτὸ βλέπεις ἔνα πνεῦμα σήμερα: «Μὲ τὸν τάδε νὰ ἔχουμε σχέσεις, γιὰ νὰ μᾶς λέη καλὰ λόγια. Μὲ τὸν ἄλλο νὰ τὰ ἔχουμε καλά, γιὰ νὰ μὴ μᾶς διασὺρη κλπ. Νὰ μὴ μᾶς πάρουν γιὰ κορόιδα, νὰ μὴ γίνουμε θύματα».
Ἄλλος ἀδιαφορεῖ   καὶ δὲν μιλάει. «Νὰ μὴ μιλήσω, λέει, γιὰ νὰ μὴ μὲ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἰ περισσότεροι δηλαδὴ εἶναι τελείως ἀδιάφοροι. Τώρα ἄρχισε λίγο κάτι νὰ γίνεται. Τόσον καιρὸ δὲν ἔγραφε κανένας τίποτα. Εἶχα βάλει τὶς φωνες πρὶν ἀπὸ χρόνια σὲ κάποιον στὸ “Αγιον Ὅρος. Ἄ «Πολὺ πατριωτισμὸ ἔχεις», μοῦ λέει.
Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ  ἦρθε καὶ μὲ βρῆκε: «Ὅλα τὰ διέλυσαν, μοῦ λέει, οικογέ νεια, παιδεία...» Τοῦ λέω καὶ ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου: «Πολὺ  πατριωτισμὸ ἔχεις!».
“Ὁλη αὐτὴ ἡ κατάσταση ἔχει κάνει ἕνα κακὸ καὶ ἕνα καλό. Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι καὶ ἐκεῖνοι ποὺ εἶχαν κάτι μέσα, ἄρχισαν νὰ ἀδιαφοροῦν, γιατὶ λένε: «Ἐγὼ θὰ σιάξω τὴν κατάσταση;». Τὸ καλὸ εἶναι ὅτι πολλοὶ ἄρχισαν  νὰ προβληματίζωνται καὶ νὰ ἀλλάζουν. Μερικοὶ ἔρχονται καὶ μὲ βρίσκουν καὶ προσπαθοῦν νὰ δικαιολογήσουν ἔνα κακὸ ποὺ ἔκαναν προηγουμένως, γιατὶ ἔχουν προβληματισθῆ
- Δηλαδή, Γέροντα, πρέπει πάντα νὰ ὁμολογοῦμε τὸ «πιστεύω» μας;
- Χρειάζεται διάκριση. Εἶναι φορὲς ποὺ δὲν πρέπει νὰ μιλήσουμε καὶ ἄλλες φορὲς ποὺ πρέπει νὰ ὁμολογοῦμε μὲ παρρησία τὸ «πιστεύω» μας, γιατὶ φέρουμε εὐθύνη, ἂν δὲν μιλήσουμε. Σ’ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνη ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνη στὸν Θεό.
Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. ᾽Αν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι᾿ αὐτήν; "Η Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς "Αγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμῆται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴ μιλᾶμε! Εἶναι φοβερό!
Εἶπα σὲ κάποιον: «Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὑτὰ ποὺ κάνει ὁ τάδε;».
«Τί νὰ πῆς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει». «Ἄν βρωμάη ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τον». Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα. «Πές, τοῦ λέω, "δὲν συμφωνῶ μ᾽ αὺτό". Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθῆς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;». Αν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ θὰ κάνουν χειρότερα.
Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφθοῦν. ᾿Αλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἰ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν βυζαντινὴ ἐποχὴ μιὰ εἰκόνα ἕβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμὲ ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς νὰ ἀδιαφοροῦμε!
Αν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάη, γιὰ νὰ μὴν ἔρθη σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἀν μητροπολίτες δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους, γιατὶ τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα κ.λπ., οἱ Αγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν, γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, τότε ποιός θὰ μιλήση;
Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «᾽Αν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα, νὰ πῆτε: "Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν φιλοξενία, γιὰ νὰ προβληματισθοῦν». Οἰ καθηγητὲς τῆς Θεολογίας κ.λπ. δὲν φωνάζουν, γιατὶ λένε: «Εἴμαστε ὑπάλληλοι θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;».
Τὰ μοναστήρια ἐν τῷ μεταξὺ τὰ ἔπιασαν μὲ τὶς συντάξεις. Γιατί ἐγὼ δὲν θέλω νὰ πάρω οὔτε αὐτὴν τὴν ταπεινὴ σύνταξη τοῦ Ο.Γ.Α.; Ακόμη καὶ ἀσφαλισμένο σὲ μιὰ ἀσφάλεια τοῦ  Ο.Γ.Α. νὰ τὸν ἔχουν τὸν μοναχό, καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι τίμιο. Νὰ τὸν ἔχουν ἀσφαλισμένο ὡς ἄπορο, ναι, αὐτὸ τὸν τιμᾶ.
Αλλὰ νὰ τὸν ἔχουν ἀσφαλισμένο στὸν Ο.Γ.Α., γιατι; Ο μοναχὸς ἄφησε μεγάλες συντάξεις, ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ ἦρθε στὸ μοναστήρι, καὶ νὰ πάρη πάλι σύνταξη! Καὶ νὰ φθάνουμε γιὰ τὴν σύνταξη νὰ προδώσουμε  τὸν Χριστό!  
-Δὲν ἐννοεῖτε, Γέροντα, ἂν λ.χ. μιὰ μοναχὴ δούλεψε ὠς  δασκάλα μερικὰ χρόνια καὶ δικαιοῦται κάποια σύνταξη;
- Καλά, αὐτὴ τέλος πάντων. Τώρα ὅμως νὰ σοῦ πῶ, ἂν καὶ αὐτὴν τὴν σύνταξη τὴν διαθέσει κάπου, θὰ πάρη μιὰ γερὴ σύνταξη ἀπὸ τὸν Χριστό.

από το βιβλίο: 
«ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Β σελ 37» (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

H θρυλική ομιλία Ροκφέλερ: Η ανάγκη για υπερκυβέρνηση τραπεζιτών και ο ρόλος των μεγάλων ΜΜΕ (βίντεο)

Φίλε μου σε πρόσφατα άρθρα μου, έχω γράψει ότι κανονικά οι τράπεζες ως Ιδιωτικές Εταιρίες που είναι θα έπρεπε να κλείσουν και να μην επιβαρύνουν τα κράτη με τα χρέη τους.
Αντί όμως να κλείσουν οι τράπεζες που χρεοκόπησαν, μεταφέροντας τα χρέη τους στα κράτη και μετατρέποντάς τα έτσι από ιδιωτικά χρέη (των τραπεζών) σε δημόσια χρέη, τελικά, κοντεύουν να χρεοκοπήσουν τα κράτη!
Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί φίλε μου, οι τράπεζες είναι της Ελίτ που θέλει να αγοράσει τα κράτη. Και έχω γράψει ότι το Οικονομικό Σύστημα της Νέας Εποχής είναι ο Νεοφιλελευθερισμός που σαν αρχή του έχει, ο Τραπεζικός Τομέας να δρα ελεύθερα χωρίς έλεγχο.
Δηλαδή η Ελίτ που ελέγχει τον Τραπεζικό Τομέα να δρα ελεύθερα
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
Σε αυτό το βίντεο που υποτίθεται να διέρρευσε από μια μυστική συνάντηση το 1991, στο οποίο ο μόλις πρόσφατα αποθανών πατριάρχης της θρυλικής οικογένειας των Ροκφέλερ έδωσε μια ομιλία, φέρεται εκεί να αποκαλύπτει τα σχέδια του για την Νέα Παγκόσμια Τάξη και την Υπερκυβέρνηση των ελίτ και των τραπεζιτών που οραματιζόταν τότε.  «Είμαστε ευγνώμονες στην Washington Post, τους New York Times, το περιοδικό Time και άλλες μεγάλες εκδόσεις των οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθήσει τις συναντήσεις μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα για σχεδόν σαράντα χρόνια,» φέρεται ότι λέει στο βίντεο.
Και παρακάτω εξηγεί τους λόγους: «Θα ήταν αδύνατο για μας να αναπτύξουμε το σχέδιο μας για τον κόσμο, αν είχαμε υποστεί τα φώτα της δημοσιότητας κατά τη διάρκεια αυτών των ετών. Όμως, ο κόσμος είναι πιο ώριμος τώρα και έτοιμος να βαδίσει προς μια παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική κυριαρχία μιας πνευματικής ελίτ και των τραπεζιτών είναι σίγουρα προτιμότερη από την εθνική παραδοσιακή διακυβέρνηση που ασκείται εδώ και αιώνες.»





Πέμπτη 30 Μαρτίου 2017

Ποιό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα του Νεοέλληνα;

Ἔχει ἤδη διατυπωθεῖ τὸν τελευταῖο καιρό, πολλὲς φορὲς καὶ ἀπὸ πολλούς, ἀλλὰ καὶ ἐπιβεβαιώνεται διαρκῶς ἀπὸ τὴ βίωση τῆς πραγματικότητας, ὅτι ἡ σημερινὴ οἰκονομικὴ κρίση τῆς Ἑλλάδας δὲν εἶναι τυχαία , ἀλλὰ ὀφείλεται σὲ πνευματικοὺς καὶ κοινωνικοὺς λόγους. Ἡ «διαφθορά», ἡ «φοροδιαφυγή», ἡ «ἀπάτη» κ.ἄ. ὡς πράξεις ἔχουν ὡς δημιουργικὴ πηγή τους μία ἀρρωστημένη ἐσωτερικότητα καὶ κοινωνικότητα.
Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἀνάγκη, παράλληλα μὲ τὰ οἰκονομικὰ μέτρα νὰ ἀναζητηθοῦν καὶ νὰ συνειδητοποιηθοῦν οἱ πνευματικοὶ λόγοι καὶ οἱ αἰτίες ποὺ ἔσπρωξαν τοὺς Ἕλληνες, ἡγέτες καὶ λαὸ στὸ πτωτικὸ ἐκεῖνο ἐπίπεδο τῆς πνευματικῆς διαφθορᾶς, ποὺ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴ διαστροφὴ τῆς σχέση τους μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους, τὴν πώρωση τῆς συνείδησης καὶ τελικὰ τὴν ἐκτέλεση ὅλων αὐτῶν τῶν πράξεων σὲ βάρος τῆς πατρίδας καὶ τοῦ λαοῦ.
Διότι, ἐὰν δὲν ἀνευρεθοῦν ὅλες αὐτὲς οἱ αἰτίες ποὺ ὁδήγησαν στὴν κρίση καὶ δὲν θεραπευθοῦν μὲ τὴ δέουσα πνευματικὴ μέθοδο καὶ προσοχή, δηλαδὴ μὲ σοβαρὲς ποιοτικὲς ἀλλαγὲς στὸν τρόπο σκέψεως καὶ ζωῆς, στὸν τρόπο πίστεως πρὸς τὸν Θεὸ καὶ συμπεριφορᾶς ἢ στάσεως ἀπέναντι τόσο στὸν συνάνθρωπο ὅσο καὶ στὸ κοινωνικὸ σύνολο, τότε ὅσες οἰκονομικὲς προσπάθειες ἢ θυσίες καὶ ἂν γίνουν, ἡ ὑποτροπὴ τῆς χώρας καὶ ἡ πτώση της σὲ χειρότερες καταστάσεις εἶναι βέβαιη.
Λόγῳ τῆς ἀνάγκης περιορισμοῦ μας σὲ ἕνα μικρῆς ἔκτασης κείμενο, θὰ ἀναφερθοῦμε συνοπτικὰ στo σπουδαιότερo ἴσως, κατὰ τὴν ἐκτίμησή μας, πνευματικὸ καὶ κοινωνικὸ πάθος τῶν σύγχρονων Ἑλλήνων, ποὺ εὐθύνεται μάλιστα, κατὰ τὴ γνώμη μας, γιὰ τὴν παροῦσα κρίση, ποὺ εἶναι ὁ ἀτομικισμός.
Ὁ ἀτομικισμὸς υἱοθετήθηκε καὶ καλλιεργήθηκε ἀπὸ τὸ κίνημα τοῦ Διαφωτισμοῦ μαζὶ μὲ τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα καὶ πολλὲς ἄλλες ἀνθρωπολογικὲς ἰδέες, ὡς στοιχεῖο ποὺ ἀπελευθερώνει τὸν ἄνθρωπο [1]. Ἡ ἐλευθερία αὐτή, ὅμως, κατὰ τὸν ἅγιο Ἀθανάσιο Πάριο, ἦταν ψεύτικη· προσδιορίζει τοὺς «ψευτολιμπερτίνους» ἐμπνευστές της, τοὺς ὁδηγοὺς τοῦ ψεύδους, ἀποτελεῖ «ψευδώνυμον σοφίαν» καὶ προσανατολίζει τοὺς ἀνθρώπους πρὸς μία ψεύτικη καὶ ἐλλειπτικὴ κοινωνία καὶ κοινωνικότητα [2].
Οἱ θέσεις ὅμως τοῦ Παρίου ὑποτιμήθηκαν, ἀφοῦ οἱ ἰδέες τοῦ Διαφωτισμοῦ ἔγιναν πανηγυρικὰ δεκτὲς ὡς «προοδευτικὲς» ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀδ. Κοραῆ καὶ προσδιορίζουν ἔκτοτε τὴν ἰδεολογική της κατεύθυνση μέχρι καὶ σήμερα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀνατραπεῖ σταδιακὰ καὶ νὰ ἐκτοπισθεῖ τὸ παραδοσιακὸ κοινοτικὸ πρότυπο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ ἐπικρατήσει, ἔτσι, τὸ διαφωτισμικὸ πνεῦμα ἑνὸς ἄκρατου ἀτομικισμοῦ ποὺ ἐχθρεύεται τὴ συλλογικότητα.
Ὁ ἄνθρωπος – «ἄτομο» ἀναζητᾶ τὸ νόημα καὶ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ὕπαρξής του, μέσῳ τῆς ἐξυπηρέτησης τῶν στόχων τοῦ «ἐγώ»: τῆς ἰδιοτέλειας, τοῦ κατεξουσιασμοῦ, τῆς ἐξαπάτησης, τῆς ἐκμετάλλευσης, τῆς διαθέσεώς του νὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς συνανθρώπους του μὲ κύριο μοχλὸ το ατομικό του συμφέρον [3].
Ὁ ἄνθρωπος-«πρόσωπο», ἀντίθετα, πιστεύει ὅτι ὁλοκληρώνεται μέσῳ τῆς συλλογικῆς, ἀγαπητικῆς καὶ συνεργατικῆς συμβίωσής του μὲ τοὺς ἄλλους, θεωρῶντας τὸν ἑαυτό του μέλος τοῦ ἑνιαίου σώματος τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Στὸ πλαίσιο τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας, ὁ ἄνθρωπος ἐκλαμβάνεται ὡς κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ ὕπαρξη, ἡ ὁποία θεμελιώνεται στὴν τριαδολογικὴ ἐκδοχὴ τοῦ προσώπου. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πρόσωπο, διότι εἰκονίζει τὴ θεότητα τῶν τριῶν προσώπων – ὑποστάσεων. Ὁ Θεὸς εἶναι τριπρόσωπος ἢ τρισυπόστατος, τὰ δὲ τρία Πρόσωπα εἶναι ἑνωμένα ἐν ἀγάπῃ, ἀσυγχύτως καὶ ἀχωρίστως καὶ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἑνώσεως συνυπάρχουν στὸ κοινὸ «ἐμεῖς», στὴ μία Θεότητα. Ὁ ἄνθρωπος, κατὰ ἀντιστοιχία, ἀφοῦ εἰκονίζει τὴ Θεότητα, δὲν εἶναι ἄτομο, ἀλλὰ πρόσωπο, ποὺ σημαίνει ὅτι συνυπάρχει ὡς μέλος τοῦ «ἐμεῖς», τῆς μίας ἑνωμένης ἀνθρώπινης φύσεως. Αὐτὸ ποὺ ἀναδεικνύει τὴ μοναδικότητα καὶ τὴν ἰδιαιτερότητα τοῦ προσώπου του εἶναι ἡ ἀληθινὴ κοινωνία του μὲ τοὺς ἄλλους, τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον [4].
Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια σχολικῆς διδαχῆς του μὲ τὰ νάματα τῆς λογικῆς καὶ τῆς μεταφυσικῆς τοῦ Διαφωτισμοῦ, ὁ ἑλληνικὸς λαός, ἀκολουθεῖ σήμερα τὴν πιὸ ὠμὴ ἐκδοχὴ τοῦ ἀτομικισμοῦ, τὸν οἰκονομικὸ ἀτομικισμὸ (φιλελευθερισμό), ὁ ὁποῖος τοποθετεῖ τὸ ἄτομο καὶ τὰ ἀτομικὰ κίνητρα στὸ κέντρο τῆς οἰκονομικῆς δράσεως [5], τὴ δὲ οἰκονομικὴ δράση στὸ κέντρο τῆς ζωῆς. Τὸ ἄτομο, κατ’ αὐτὴν τὴν προσέγγιση, εἶναι ἡ βάση τῆς κοινωνίας, σκοπὸς δὲ τῆς κοινωνίας εἶναι νὰ ἐξυπηρετεῖ τὸ άτομο [6].
Τὸ μεγάλο καὶ ἐπαναλαμβανόμενο σφάλμα τοῦ Νεοέλληνα κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια εἶναι ὅτι δὲν μπόρεσε νὰ κρατήσει τὴν ἰσορροπία ἀνάμεσα στὸ «ἐγὼ καὶ στὸ «ἐμεῖς», δηλαδή, νὰ ἀγαπᾶ τὸν πλησίον του μὲ τὸν ἴδιο τρόπο καὶ τὴν ἴδια ἔνταση ποὺ ἀγαπᾶ τὸν ἑαυτό του, ὅπως διδάσκει ἡ ὀρθόδοξη πίστη του [7].
Τὸ πάθος τοῦ ἀτομικισμοῦ τὸν ὁδήγησε στὴ χρήση ποικίλων μεθόδων ἐξαπάτησης καὶ ἁρπαγῆς, σὲ μία πολύμορφη δηλαδὴ καὶ δαιμονικῆς ἔμπνευσης παρανομία καὶ παραβατικότητα σὲ βάρος τοῦ κοινοῦ «ἐμεῖς», ποὺ εἶναι ἡ πατρίδα, πιστεύοντας ὅτι τὸ σπουδαιότερο καὶ ἐξυπνότερο πράγμα εἶναι νὰ ἐξυπηρετεῖ κανεὶς τὸ ἀτομικό του συμφέρον, νὰ κερδίζει, νὰ ὠφελεῖται καὶ νὰ βολεύεται, χωρὶς νὰ σκέπτεται τὶς ζημιὲς καὶ τὶς πληγὲς ποὺ προκαλεῖ στὸ σύνολο τοῦ λαοῦ καὶ στὴν ὀργανωμένη πολιτεία.
Λησμόνησε ὅτι στὴν πραγματικότητα ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι μέρος τοῦ ὅλου καὶ ὅτι, ἂν αὐτὸ τὸ ὅλον εὐημερεῖ, τότε καὶ ὁ ἴδιος εὐημερεῖ. Ἀγνόησε τὸ γεγονὸς ὅτι φθείροντας τὴν πατρίδα του, τὸ κοινὸ σῶμα, ὁδηγεῖ καὶ τὸν ἑαυτό του στὴν πτώση καὶ στὴν περιπέτεια, ὅπου καραδοκεῖ καὶ ἡ κοινὴ γιὰ ὅλους καταστροφή. Δὲν συνειδητοποίησε ὅτι ὁ ἀτομικισμός, ὡς πρότυπο ζωῆς, κατὰ τὸ ὁποῖο τὸ ἄτομο θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του ὡς τὴν ὕψιστη ἀξία, ἀποτελεῖ μία οἰκτρὴ αὐταπάτη, φανερώνει μεγάλη μορφὴ ἀνασφάλειας καὶ λογίζεται ὡς ἡ κύρια ἀφετηρία τοῦ μηδενισμοῦ.
Ὅλοι σχεδὸν οἱ τρόποι ζωῆς, ποὺ εὐαγγελίστηκαν οἱ κάθε μορφῆς ἀναγεννήσεις, ἀνθρωπισμοὶ καὶ νεωτερικότητες, υἱοθέτησαν τὸν ἀτομικισμὸ ὡς πρότυπο καὶ ἔχουν λίγο ἢ πολὺ στοὺς κύριους στόχους τῶν κινημάτων τους τὴν προβολὴ καὶ τὴν προάσπιση τῶν ἀτομικῶν συμφερόντων.
Στὸν ὀρθόδοξο χριστιανισμό, ἀπὸ τὴν ἄλλη, προτεραιότητα ἔχει τὸ ὅλον ἔναντι τοῦ μέρους, χωρὶς ὡστόσο νὰ ἀφανίζεται τὸ μέρος. Τὸ «ἐγὼ» ἐξισώνεται μέσῳ ἐλεύθερης βούλησης μὲ τὸ «ἐσὺ» καὶ βρίσκει τὴν πληρότητα τῆς ὕπαρξής του ἐντὸς τοῦ «ἐμεῖς». Ἔτσι, ὁ ἀτομικισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ θεμελιωθεῖ στὶς πηγὲς τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ἀφοῦ ἡ αὐθεντικὴ χριστιανικὴ διδασκαλία εἶναι ριζικῶς ἀντιατομικιστική.
Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς θεωρεῖ τὴν κατάσταση τοῦ ἀτομικισμοῦ κατάτμηση καὶ μερισμὸ τῆς ἑνιαίας ἀνθρώπινης φύσεως, μία φυσικὴ ἀνωμαλία [8], ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴ φιλαυτία καὶ στὴν ἀτομικὴ γνώμη, σὲ μία κατάσταση ποὺ τὸν κάνει νὰ χάνει τὸν λόγο τῆς ὑπάρξεώς του, δηλαδὴ τὴν ἀληθινὴ κοινωνία του μὲ τὸν Θεὸ καὶ μέ τους συνανθρώπους [9] καὶ νὰ στρέφεται ἐναντίον τοῦ σώματος στὸ ὁποῖο καὶ ὁ ἴδιος ἀνήκει.
Οἱ ὀρθόδοξοι Πατέρες, γενικά, ἀναζητῶντας τὴν τελείωση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, καταδικάζουν τὸν ἀτομικισμὸ καὶ τὴ φιλαυτία, ὡς αἰτία ἁμαρτίας καὶ διαίρεσης. Οἱ ἐπιπτώσεις τῆς διάδοσης τοῦ ἀτομικιστικοῦ προτύπου, ὡς ἰδεώδους του Διαφωτισμοῦ, ποὺ προέκυψαν καὶ συνεχίζουν νὰ προκύπτουν στὴν πνευματική, κοινωνικὴ καὶ οἰκονομικὴ ζωὴ τοῦ τόπου εἶναι τεράστιες.
Οἱ νέοι δὲν μαθαίνουν μέσα ἀπὸ τὸ σχολικό, τὸ οἰκογενειακὸ καὶ τὸ κοινωνικό τους περιβάλλον νὰ σκέπτονται καὶ νὰ ἐνεργοῦν ἰσότιμα ἀπέναντι στὸν ἑαυτό τους καὶ στοὺς ἄλλους. Ἔτσι ἀκολουθοῦν ἀντιλήψεις καὶ πρακτικές, ποὺ ὁδηγοῦν στὴ φθορὰ καὶ στὴν ἐκμετάλλευση τοῦ κοινοῦ καὶ στὴν ἐξυπηρέτηση ἀποκλειστικὰ τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος, προσπαθῶντας νὰ ἀποσπάσουν ἀγαθὰ ἀπὸ τὸ ὅλον, καὶ νὰ τὰ ἐντάξουν στὸ μέρος.
Ἡ καθολικὴ ὡστόσο ἐπικράτηση τοῦ ἀτομικισμοῦ ὡς τρόπου σκέψεως καὶ ζωῆς εἶναι βέβαιο ὅτι δὲν ἱκανοποιεῖ ὑπαρξιακὰ τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος ἐκ φύσεως εἶναι κοινωνικὸ καὶ ἀγαπητικὸ ὂν καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ πιέζεται καὶ συρρικνώνεται ἡ ψυχή του, καθὼς νιώθει ὅτι βρίσκεται, μὲ δική του εὐθύνη, ἀπομονωμένος καὶ ἐγκλωβισμένος στὰ στενὰ πλαίσια τοῦ ἑαυτοῦ του, μακριὰ ἀπὸ μία ἀληθινὴ σχέση μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς ἱστορικὲς καὶ θρησκευτικές του ρίζες.
Ἀναζητῶντας κανεὶς λύσεις τοῦ σημερινοῦ προβλήματος, θὰ πρέπει νὰ ἔχει ὑπόψη του ὅτι ἡ ἱστορικὴ καὶ θεολογικὴ παράδοση καὶ ἐμπειρία τῆς Ρωμηοσύνης διδάσκει πὼς ἡ ὁποιαδήποτε οἰκονομικὴ ἐπιλογή, ποὺ θὰ ἀγνοήσει καὶ θὰ περιφρονήσει τὴν ἀναγκαιότητα καὶ τὴ σημασία τῆς συνδρομῆς μίας ταυτόχρονης καὶ ἰσοβαροῦς πνευματικῆς καὶ κοινωνικῆς ἀλλαγῆς καὶ ἀναγέννησης τοῦ λαοῦ, δὲν θὰ εἶναι βιώσιμη.
Ὁ λαός μας, ἂν θέλει νὰ ὀρθοποδήσει ἡ χώρα του καὶ νὰ ἀρχίσει μία νέα προσπάθεια προόδου καὶ ἀνάπτυξης, εἶναι ἀνάγκη νὰ ἀπαλλαχτεῖ ἀπὸ τὸ πνευματικὸ πάθος τοῦ ἀτομικισμοῦ.
Ἡ μόνη ἀποτελεσματικὴ θεραπεία τοῦ ἀτομικισμοῦ, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν καταστροφικὸ γιὰ τὸν ἴδιο καὶ τοὺς ἄλλους ἐγκλωβισμό του στὴν περιοχὴ τοῦ συμφέροντος καὶ νὰ τὸν ἐντάξει σὲ μία ἄλλη προοπτική, ἐκείνη τοῦ ὅλου της κοινότητας, τοῦ κοινοῦ συμφέροντος, τῆς πατρίδας, εἶναι ἡ ἐφαρμογὴ τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία, κατὰ τὸν Ἀπ. Παῦλο, «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς» [10] καὶ δὲν ἔχει ἐγωκεντρικὰ κίνητρα.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Ἀπ. Παῦλος διδάσκει τὸν κάθε ἄνθρωπο, νὰ φροντίζει, παράλληλα καὶ ἐξίσου μὲ τὸν ἑαυτό του, καὶ τὸν συνάνθρωπο: «μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ καὶ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» [11].
Ὁ Ἕλληνας – «ἄτομο» εἶναι ἀνάγκη νὰ μετεξελιχτεῖ σὲ «πρόσωπο» καὶ σ΄αὐτὴ τὴν προσπάθεια μετεξέλιξης ὁ ρόλος τῆς ἑλληνορθόδοξης παιδείας θὰ εἶναι σημαντικός. Ἡ πραγματικὴ οὐσία τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου ἀποκαλύπτεται μόνον μέσα ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ τοῦ ἀνθρωπολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ ζητήματος στὸ ὑπερβατικὸ ἐπίπεδο.
Ἡ μετανοιακὴ ἀποκατάσταση τοῦ ἀνθρώπου – «ἀτόμου» καὶ ἡ μετάλλαξή του σὲ «πρόσωπο» μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ μόνο μέσα ἀπὸ τὸ ἀσκητικὸ πρότυπο της ὀρθόδοξης παραδόσεως, κύριο στοιχεῖο τοῦ ὁποίου εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσή του ἀπὸ τὴν μονοδιάστατη ἐπιθυμία τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος.
Ἡ ἁγιοτριαδικὴ προσέγγιση τοῦ νοήματος τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ποὺ ἀποτελεῖ ὄχι μόνο τὸ καινούριο της ἱστορίας τοῦ κόσμου ἀλλὰ καὶ τὴν ἐλπίδα του, βιωμένη ἐν ἐλευθερίᾳ μέσα στὶς ζῶσες ἐκκλησιαστικὲς κοινότητες, μπορεῖ νὰ θεμελιώσει ἕνα νέο παιδαγωγικὸ στόχο, μὲ κυρίαρχο ἀντικείμενο τὴν ἀγωγὴ τοῦ προσώπου, ποὺ θὰ ἐμπνεύσει ἕνα ἀνανεωμένο περσοναλισμὸ καὶ θὰ προσφέρει ἕνα νέο ὅραμα στὴ νοσταλγία τοῦ σύγχρονου ἐγκλωβισμένου στὰ ἀδιέξοδα τοῦ ἀτομικισμοῦ ἀνθρώπου.
του Ηρακλή Ρεράκη, Καθηγητή Παιδαγωγική

Είναι χώρα αυτή, όπως την κατάντησαν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, για να ελπίζουν οι πολίτες της;

Όπως αναφέρεται από τον κ. Ιγνατίου στο άρθρο του, οι Δανειστές, βλέπουν μόνον αριθμούς.
Αυτό δεν ξέρω κατά πόσο το έχουν αντιληφθεί οι πολίτες. Νομίζω καθόλου. Νομίζουν οι πολίτες πως ο Σαμαράς, μετά ο Τσίπρας και ίσως αργότερα ο Μητσοτάκης, λόγω της προσωπικότητάς τους και του τρόπου που τα λένε, θα κάνουν κάτι καλύτερο.
Δεν βάζω τον Παπανδρέου γιατί εκείνος έφερε το μνημόνιο και μάλιστα, αντιδημοκρατικά.
Θα έπρεπε να προκηρύξει ξανά εκλογές με νέο οικονομικό πρόγραμμα βασισμένο στα οικονομικά δεδομένα που διαπίστωσε όταν έγινε κυβέρνηση.
Θα έπρεπε επίσης να ζητήσει την ψήφο του Ελληνικού λαού για το αν θέλει ή όχι την Τρόικα.
Όμως στην Ελλάδα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, στην Ελλάδα ο Κομματισμός, την Δολοφόνησε.
Δεν ξέρουν με τι περιβάλλον έχουν να κάνουν οι πολίτες όταν βλέπουν την Τρόικα.
Οι δανειστές είναι τεχνοκράτες. Οικονομολόγοι χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες. Βλέπουν μόνον νούμερα, δείκτες και έχουν κάποια μοντέλα οικονομικά, προσομοιώσεις βασισμένες σε ειδικούς αλγόριθμους κλπ σε υπολογιστές για να υπολογίζουν όλα τα πιθανά μελλοντικά σενάρια και τα κόστη για το καθένα από αυτά.
Οι δικοί μας πολιτικάντες, που έχουν μάθει μόνον από κομματική επικοινωνία και τίποτα άλλο, πάνε με σφεντόνα, να αντιμετωπίσουν μαχητικά αεροσκάφη.
Επειδή εδώ στην Ελλάδα τα παραμύθια τους περνάνε, μόλις πάνε έξω, ψάχνονται με αυτά που τους λένε. Και είναι φυσιολογικό. Πως ένα μαθητούδι του λυκείου να τα βγάλει πέρα με έναν Καθηγητή Πανεπιστημίου στα Οικονομικά;
Να μην ξεχάσω και το παραμυθάκι τους. Έχουν λένε επιτελεία που τους συμβουλεύουν για τα οικονομικά κλπ.
Φίλε μου, είναι κομματικοί οι πολιτικοί μας και το μόνο που τους νοιάζει, είναι η γνώμη τους και το κόμμα τους.
Πίστεψέ με, σημασία δεν δίνουν σε αυτούς που γνωρίζουν από οικονομικά. Είναι στον Κομματικό τους Κόσμο εδώ και αιώνες.
Λάθος άνθρωποι σε λάθος θέσεις και σε λάθος χώρα είναι οι πολιτικοί της Ελλάδας.
Δεν ξέρω βασικά αν υπάρχει χώρα που θα τους ήθελε να τους έχει για πολιτικούς.
Επίσης θα συμφωνήσω με τον κ. Ιγνατίου ότι το πόρισμα θα βγάλει Αθώο ακόμη ένα πολιτικό πρόσωπο.
Η τελευταία παράγραφος του άρθρου λέει πολλά.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
MARCH 29, 2017
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Διαβάσαμε την είδηση και …εντυπωσιαστήκαμε. Η Ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε την σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για τον Γιάννο Παπαντωνίου. Διακόσιοι πενήντα δύο ταγοί του Έθνους (252 βουλευτές) ψήφισαν να ερευνηθεί ο βίος και η πολιτεία του πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας, ο οποίος υπηρέτησε επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ.
Ο προεδρεύων του σώματος, ο ποιητής κ. Τάσος Κουράκης, ενημέρωσε τον ελληνικό λαό ότι η Επιτροπή θα συγκροτηθεί από 21 μέλη και θα παραδώσει το πόρισμά σε τρεις μήνες. Να προβλέψουμε το αποτέλεσμα από τώρα; ΑΘΩΟΣ (και κρατείστε την ημερομηνία). Διότι δεν θα ασχοληθούν με την ουσία, αλλά με τον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης.
Στην ουσία ελάχιστοι από αυτούς που ψήφισαν το έκαναν με την καρδιά τους. Άλλοι έχουν έγνοια την Siemens, άλλοι την Novartis, και οι νέοι του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σου λένε μην προκύψει και σε εμάς παρόμοια ιστορία, αν χάσουμε την εξουσία. Νέοι στο πολιτικό κουρμπέτι, αλλά έμαθαν γρήγορα…
Ο Πρωθυπουργός της χώρας ήταν φωτιά και τσεκούρι στη Βουλή. Υποσχέθηκε «όλα στο φως» και δεν έχω λόγους να μην τον πιστέψω. Νέος είναι, καθαρός μέχρι της στιγμής και θα είναι τρελός να βάλει το δάκτυλό του στο μέλι. Διότι, όπως διαπίστωσε, τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι αν αφεθούν οι εισαγγελείς να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς παρεμβάσεις. Ο άλλος είχε τους λογαριασμούς στην Ελβετία και ήταν ήσυχος και μία μέρα έρχονται οι Ελβετοί και τον δίνουν εν ψυχρώ στις ελληνικές αρχές. Και για όσους χαμογελούν, σύντομα ούτε η Σιγκαπούρη θα είναι παράδεισος για τους διεφθαρμένους.
“Όσο έχουμε εμείς την πλειοψηφία σ’ αυτή τη Βουλή και θα την έχουμε για πολλά ακόμα χρόνια, δεν πρόκειται να αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω”, είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Μακάρι να τηρήσει αυτή την υπόσχεση διότι τις άλλες δεν τις τήρησε…
Στα Χανιά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να μιλήσει στον συνάδελφο Γιώργο Σαχίνη, που κάνει καθαρή δημοσιογραφία, όχι αθηναϊκή, και δεν μασά τα λόγια του. Τον ανάγκασε να παρουσιάσει τα σχέδια του αναφορικά με την κρίση και -με το συμπάθιο- τον άκουσα να ομιλεί ως τον Αλέξη όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Βεβαίως, έχει δικαίωμα να πιστεύει στο Πρόγραμμα του, να νομίζει ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους… Αλλά, δεν βλέπει πως τούτος ο βράχος που κόλλησε στο λαιμό της Ελλάδας δεν μετακινείται από μία παράταξη; Απαιτεί τα χέρια όλων
Στο Φάληρο, από τα στούντιο του Σκάι, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης εμφανίστηκε ως τιμητής των πάντων. Τι είπε;
«Πιστεύω ότι τώρα στην Ελλάδα είναι μια έκτακτη κατάσταση η οποία χρειάζεται μια λύση με προσφυγή σε εκλογές» ανέφερε και υπογράμμισε: «Σχέδιο δεν πιστεύω να υπάρχει. Φοβάμαι το ατύχημα. Φοβάμαι τον τρόπο που γίνεται η διαπραγμάτευση. Η διαπραγμάτευση γίνεται επί μήνες, η αξιολόγηση δεν γίνεται και πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι όσο δεν γίνεται αξιολόγηση τα πράγματα γίνονται χειρότερα».
Σίγουρα, η χώρα βρίσκεται σε έκτακτη κατάσταση. Υπάρχει κανείς που διαφωνεί; Αλλά κάποιος φταίει ρε γαμώτο μου για να φτάσει η Ελλάδα στην καταστροφή. Και δεν δημιούργησαν την κρίση τούτοι οι πιτσιρικάδες που μας κυβερνούν. Την βρήκαν. Ναι, είπαν ένα σωρό μπούρδες για να εκλεγούν, όπως ακριβώς και ο καθένας πολιτικός στην Ελλάδα όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Τον παράδεισο μας υπόσχονται και μας στέλνουν στην κόλαση.
Και δεν θα υποστηρίξω ότι δεν φταίνε. Οι ερασιτεχνισμοί του πρώτου εξαμήνου προκάλεσαν τεράστια προβλήματα. Και δεν ομιλώ μόνο για την εξαμηνία του Γιάνη Βαρουφάκη, που ήταν όντως καταστροφική. Αλλά και για τον λεονταρισμό του δημοψηφίσματος και για ένα σωρό άλλες βλακώδεις αποφάσεις. Δεν μπορώ, όμως, και να αγνοήσω το αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015. Ο λαός επιβράβευσε τον Αλέξη και τους νεανίες του ΣΥΡΙΖΑ, και πιστεύω ότι τους έκανε πιο λογικούς. Γίναν όλοι ίσοι κι όμοιοι στην Ελλάδα, βασικά γίναν φανατικά μνημονιακοί. Έτσι όπως το έγραψε ο Αλέξης Παπαχελάς στο περίφημο άρθρο του στην Καθημερινή…
Το ερώτημα και το βασικό πρόβλημα είναι τι συμβαίνει απ’ εδώ και πέρα. Οι πολίτες γνωρίζουν αυτό που αρνούνται να καταλάβουν οι πολιτικοί. Ότι, η κρίση τελειώνει μόνο αν ενωθούν όλες οι υγιείς δυνάμεις του τόπου. Διαφορετικά θα τελειώσει με εθνική τραγωδία που θα μπορούσε να προέλθει από ένα «ατύχημα», όπως είπε και ο κ. Σημίτης, ο οποίος προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να ξεχάσει το «ατύχημα» των Ιμίων, όταν για πρώτη φορά «γκριζαρίστηκε» το Αιγαίο.
Η οικονομική κρίση, την οποία προκάλεσαν οι πολιτικοί -ΟΧΙ οι ξένοι- πρέπει να αντιμετωπιστεί εθνικά και σε κλίμα ενότητας όλων των δυνάμεων. Οι δανειστές είναι αυτό που λέει η λέξη: ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ. Δεν θα αλλάξουν ούτε μία γραμμή από τις απαιτήσεις τους εάν αύριο φύγει ο Αλέξης και έρθει ο Κυριάκος. Του το είπανε στο Βερολίνο. Όπως το είχαν πει και στο σημερινό Πρωθυπουργό και δεν τους άκουσε. Οι δανειστές δεν βλέπουν φάτσες, κόμματα, και παρατάξεις. Βλέπουν μόνο αριθμούς.
Οι πολίτες το κατάλαβαν… Πότε θα το αντιληφθούν οι πολιτικοί;
Η χώρα καίγεται, οι άνθρωποι καταστρέφονται… Δεν αντιδρά κανείς.
Δεν μπορεί. Προφανώς πρέπει να συμβεί ένα μεγάλο κακό για να ξυπνήσει τούτος ο λαός και να πάρει με τις πέτρες τους πολιτικούς;

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Άγιος Γέροντας Παΐσιος: «Οι άνθρωποι δεν μιμούνται το καλό ούτε έχουν καλούς λογισμούς. Πολλές φορές φέρνω το εξής παράδειγμα στους λαϊκούς»

- Γιατί Γέροντα, ενώ κάνουμε δύσκολα το καλό, πέφτουμε τόσο εύκολα στο κακό;
- Γιατὶ γιὰ τὸ καλὸ πρέπει πρῶτα ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος νὰ βοηθήση, νὰ ἀγωνισθῆ, ἐνῶ στὸ κακὸ βοηθάει ὁ διάβολος. "Ὑστερα, οἱ ἄνθρωποι δὲν μιμοῦνται τὸ καλὸ, ούτε ἔχουν καλοὺς λογισμούς.
Πολλὲς φορὲς φέρνω τὸ ἑξῆς παράδειγμα στοὺς λαϊκοὺς:
«Ἄς ποῦμε ὅτι ἔχω ἔνα αὺτοκίνητο καὶ λέω μὲ τὸν λογισμό μου: “Τί νὰ τὸ κάνω; ᾿Εγὼ μπορῶ νὰ ὲξυπηρετηθῶ καὶ μὲ κάποιον γνωστό μου καὶ μὲ κανένα ταξὶ στὴν ἀνάγκη. Ας τὸ δώσω σ᾽ ἐκεῖνον τὸν οἰκογενειάρχη ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιά, νὰ τὰ βγάζει λίγο ἔξω, νὰ τὰ πάη σὲ κανένα Μοναστἡρι, νὰ ξεσκᾶνε καὶ νὰ βοηθιοῦνται τὰ καημένα”.
Αν τὸ δώσω, κανένας δὲν θὰ μὲ μιμηθἣ σ᾿ αὐτὸ. Αν ὅμως ἔχω ἔνα αὺτοκίνητο ἴδια μάρκα μὲ τὸ δικό σας καὶ ὕστερα ἀλλάξω καὶ πάρω ἄλλη καλύτερη μάρκα, νὰ δῆτε, δὲν θὰ κοιμηθῆτε ὅλη νύχτα, γιὰ νὰ βρῆτε ἕναν τρόπο νὰ ἀλλάξετε αὐτοκίνητο καὶ νὰ πάρετε καλύτερο, ἴδιο μὲ τὸ δικό μου, καὶ ἂς εἶναι καλὰ καὶ τὰ δικά σας αὐτοκίνητα.
Σ᾿ αὐτὴν τὴν περίπτωση θὰ πῆτε: “Θὰ πουλήσω, θὰ δανεισθῶ, γιὰ νὰ τὸ ἀλλάξω”.
Ἐνῶ στὴν προηγούμενη περίπτωση κανένας δὲν θὰ μὲ μιμηθῆ, νὰ πῆ: “Τί νὰ τὸ κάνω καὶ ἐγὼ τὸ αὺτοκίνητο; ας τὸ δώσω, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ποῦν ὅτι εἶμαι καὶ χαμένος».
Οἰ ἄνθρωποι εὔκολα ἐπηρεάζονται στὸ κακό. Ἐνῶ στὸ βάθος ἀναγνωρίζουν καὶ παραδέχονται τὸ καλό, ὅμως πιὸ εὔκολα ἐπηρεάζονται καὶ παρασύρονται ἀπὸ τὸ κακό, γιατὶ ἐκεῖ κανοναρχεῖ9 τὸ ταγκαλάκι10. Τὸν γλυκὸ κατήφορο εὔκολα τὸν βρίσκει κανείς, γιατὶ ὁ πειρασμὸς δὲν ἔχει ἄλλο τυπικό, παρὰ νὰ σπρώχνη στὸν γλυκὸ κατήφορο τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστὸς ἔχει ἀρχοντιά. Σοῦ λέει: «Αὐτὸ εἶναι τὸ καλό», «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν..»" Δὲν λέει: «Μὲ τὸ ζόρι ἔλα κοντά μου!»
Ὁ διάβολος ἔχει γυφτιά. ᾿Απὸ ᾽δῶ, ἀπὸ ᾿κεῖ τὸν τυλίγει τὸν καλὸ ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὸν πάη ἐκεῖ ποὺ θέλει.
Ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, γιατὶ δὲν ἔκανε δούλους ἀλλὰ υἱούς. Καὶ παρ᾽ ὅλο ποὺ ἤξερε ὅτι θὰ ἐπακολουθηση ἡ πτώση, δὲν τοὺς ἔκανε δούλους. Προτίμησε νὰ ἔρθη, νὰ σαρκωθῆ, νὰ σταυρωθῆ καὶ νὰ κερδίση ἔτσι τὸν ἄνθρωπο.
Μὲ τὴν ἐλευθερία ὅμως αὑτὴ ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς, -  παρ᾽ ὅλο ποὺ ὁ διάβολος μπορεῖ  νὰ κάνη πολὺ κακὸ - δίνεται μιὰ εὐκαιρία γιὰ κοσκίνισμα. Φαίνεται τί κάνει κανείς μὲ τὴν καρδιά του, φαίνεται καθαρὰ τὸ πολυ φιλότιμο.
9. Δηλαδὴ ὑπαγορεύει στὸν ἄνθρωπο τί νὰ κάνη. (Ἀπὸ τὸ «Κανόνάρχης»: ὁ διατεταγμένος μοναχὸς νὰ προαναγγέλλη αὐτὸ ποὺ θὰ ψάλουν οί χοροὶ τῶν ψαλτῶν).
10. Ἔτσι ἀποκαλοῦσε ὁ Γέροντας τὸν διάβολο.
από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Α σελ 35»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Άγιος Γέροντας Παΐσιος: «Οι κατά φαντασίαν ασθενείς»

Μεγαλύτερη αρρώστια είναι στο να πιστέψει ο άνθρωπος στο λογισμό του ότι έχει κάποια αρρώστια. Ο λογισμός αυτός του δημιουργεί άγχος, τον κάνει να στεναχωριέται, να μην έχει όρεξη για φαγητό, να μην μπορεί να κοιμηθεί, να παίρνει φάρμακα, και τελικά αρρωσταίνει ενώ ήταν καλά.
Να είναι άρρωστος κανείς και να κάνει θεραπεία, αύτό τό καταλαβαίνω, άλλά νά είναι ύγιης καί νά νομίζη ότι είναι άρρωστος καί νά άρρωσταίνη στά καλά καθούμενα, αύτό είναι… Ένας λ.χ., ενώ έχει καί σωματική καί πνευματική δύναμη, δέν µπορεί νά κάνη τίποτε, γιατί έχει πιστέψει στόν λογισμό πού του λέει ότι δέν είναι καλά, μέ άποτέλεσμα νά σβήνει σωματικά καί πνευματικά. Δέν είναι ότι λέει ψέματα. "Αν ό άνθρωπος πιστέψη ότι κάτι έχει, πανικοβάλλεται, τσακίζεται, καί  δέν έχει μετά κουράγιο νά κάνη τίποτε. Έτσι άχρηστεύεται χωρίς λόγο.
Έρχονται μερικοί στό Καλύβι πού είναι τελείως τσακισμένοι. «Μου λέει ό λογισμός ότι έχω έιτζ», λένε καί τό πιστεύουν. Τούς ρωτάω: «Μήπως συνέβη έκεϊνο, εκείνο;». «"Όχι», μού λένε. «Τότε άδικα στενοχωριέσαι. Πηγαινε νά κάνης μιά έξέταση, γιά νά σού φύγη ό λογισμός». 
«Κάί άν γίνη ή έξέταση καί βρουν ότι έχω;», λένε μερικοί καί δέν μ’ άκούν καί βασανίζονται. Ένώ αύτοί πού άκούν, κάνουν έξέταση, βλέπουν ότι δέν έχουν τίποτε καί, νά δητε, το πρόσωπό τους άλλάζει, τό κουράγιο έπανέρχεται. Οί άλλοι άπό την στενοχώρια ξάπλώνουν στο κρεββάτι καί ούτε νά φάνε δέν θέλουν.
Εντάξει ,  έχεις έιτζ. Γιά τόν Θεό δέν ύπάρχει δύσκολο πρόβλημα. "Αν ζήσης πιό πνευματικά, εξομολογείσαι, κοινωνάς κ.λπ., θά βοηθηθής.
- Πώς ξεκινάει, Γέροντα, καί νομίζει κάποιος ότι είναι άρρωστος;
- Σιγά - σιγά καλλιεργεί αύτόν τόν λογισμό. Πολλές φορές μπορεί νά ύπάρχη κάποια αίτία, άλλά νά μην είναι κάτι σοβαρό. Βγάζει μετά καί ό λογισμός κάτι άκόμη καί τό μεγαλοποιεϊ. "Όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, ήταν ένας οίκογενειάρχης στην Κόνιτσα πού νόμιζε ότι είχε φυματίωση. Δέν άφηνε ούτε την γυναίκα του νά πάη κοντά του.
«Μην πλησιάζης, της έλεγε, θά κολλήσης». Σε ένα ξύλο κρεμούσε ή καημένη τό καλάθι μέ τό φαγητό καί του τό έδινε άπό μακριά. "Η φουκαριάρα είχε λειώσει. Τα παιδιά του τά κακόμοιρα άπό μακριά τόν έβλεπαν.
Αυτός έν τω μεταξύ δέν είχε τίποτε, αλλά, επειδή ο ηλιος δέν τόν έβλεπε - ήταν κλεισμένος μέσα καί τυλιγμένος συνέχεια μέ τίς κουβέρτες -, ήταν κίτρινος καί πίστευε ότι έχει χτικιό.
Σηκώνομαι καί πάω στό σπίτι του. Ο ανθρωπος μολις μέ είδε, μου λέει: «Μή μέ πλησιάζης, καλόγερε, μην κολλήσης κι έσύ, καί έρχεται κόσμος έκεϊ στό μοναστήρι. Έχω χτικιό». «Ποιός σου είπε, μωρέ, ότι έχεις χτικιό;», του λέω. Η γυναίκα του έφερε νά μέ κεράση γλυκό καρύδι. «Άνοιξε το στόμα σου, του λέω. Θά κάνης υπακοη τώρα». Το άνοιξε δέν ηξερε τί θά κάνω. Βάζω τό καρυδι μέσα στό στόμα του καί τό γυρνάω δυό-τρείς φορές  καί ύστερα τό παίρνω καί το τρώω. 
«Μή, μή, θά κολλήλησης!», φώναζε. «Τί θά κολλήσω! Τίποτε δέν έχεις, του λεω. "Αν είχες χτικιό, χαμένο τό είχα νά τό κάνω αυτό. Σήκω νά βγούμε έξω». Λέω στην γυναίκα του: «Πέταξέ τα όλα, φάρμακα, κουβέρτες ...». Τόν σηκώνω καί βγαίνουμε έξω. Έπειτα άπό τρία χρόνια που όταν κλεισμένος μέσα κοιτούσε τόν κόσμο παράξενα. Ύστερα, σιγά- σιγά,
  πήγε καί στην δουλειά του. 
Τί είναι ο λογισμός όταν τον καλλιεργείς!
από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Γ σελ»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Άγιος Γέροντας Παΐσιος: «Οι κατά φαντασίαν ασθενείς»

Μεγαλύτερη αρρώστια είναι στο να πιστέψει ο άνθρωπος στο λογισμό του ότι έχει κάποια αρρώστια. Ο λογισμός αυτός του δημιουργεί άγχος, τον κάνει να στεναχωριέται, να μην έχει όρεξη για φαγητό, να μην μπορεί να κοιμηθεί, να παίρνει φάρμακα, και τελικά αρρωσταίνει ενώ ήταν καλά.
Να είναι άρρωστος κανείς και να κάνει θεραπεία, αύτό τό καταλαβαίνω, άλλά νά είναι ύγιης καί νά νομίζη ότι είναι άρρωστος καί νά άρρωσταίνη στά καλά καθούμενα, αύτό είναι… Ένας λ.χ., ενώ έχει καί σωματική καί πνευματική δύναμη, δέν µπορεί νά κάνη τίποτε, γιατί έχει πιστέψει στόν λογισμό πού του λέει ότι δέν είναι καλά, μέ άποτέλεσμα νά σβήνει σωματικά καί πνευματικά. Δέν είναι ότι λέει ψέματα. "Αν ό άνθρωπος πιστέψη ότι κάτι έχει, πανικοβάλλεται, τσακίζεται, καί  δέν έχει μετά κουράγιο νά κάνη τίποτε. Έτσι άχρηστεύεται χωρίς λόγο.
Έρχονται μερικοί στό Καλύβι πού είναι τελείως τσακισμένοι. «Μου λέει ό λογισμός ότι έχω έιτζ», λένε καί τό πιστεύουν. Τούς ρωτάω: «Μήπως συνέβη έκεϊνο, εκείνο;». «"Όχι», μού λένε. «Τότε άδικα στενοχωριέσαι. Πηγαινε νά κάνης μιά έξέταση, γιά νά σού φύγη ό λογισμός». 
«Κάί άν γίνη ή έξέταση καί βρουν ότι έχω;», λένε μερικοί καί δέν μ’ άκούν καί βασανίζονται. Ένώ αύτοί πού άκούν, κάνουν έξέταση, βλέπουν ότι δέν έχουν τίποτε καί, νά δητε, το πρόσωπό τους άλλάζει, τό κουράγιο έπανέρχεται. Οί άλλοι άπό την στενοχώρια ξάπλώνουν στο κρεββάτι καί ούτε νά φάνε δέν θέλουν.
Εντάξει ,  έχεις έιτζ. Γιά τόν Θεό δέν ύπάρχει δύσκολο πρόβλημα. "Αν ζήσης πιό πνευματικά, εξομολογείσαι, κοινωνάς κ.λπ., θά βοηθηθής.
- Πώς ξεκινάει, Γέροντα, καί νομίζει κάποιος ότι είναι άρρωστος;
- Σιγά - σιγά καλλιεργεί αύτόν τόν λογισμό. Πολλές φορές μπορεί νά ύπάρχη κάποια αίτία, άλλά νά μην είναι κάτι σοβαρό. Βγάζει μετά καί ό λογισμός κάτι άκόμη καί τό μεγαλοποιεϊ. "Όταν ήμουν στην Μονή Στομίου, ήταν ένας οίκογενειάρχης στην Κόνιτσα πού νόμιζε ότι είχε φυματίωση. Δέν άφηνε ούτε την γυναίκα του νά πάη κοντά του.
«Μην πλησιάζης, της έλεγε, θά κολλήσης». Σε ένα ξύλο κρεμούσε ή καημένη τό καλάθι μέ τό φαγητό καί του τό έδινε άπό μακριά. "Η φουκαριάρα είχε λειώσει. Τα παιδιά του τά κακόμοιρα άπό μακριά τόν έβλεπαν.
Αυτός έν τω μεταξύ δέν είχε τίποτε, αλλά, επειδή ο ηλιος δέν τόν έβλεπε - ήταν κλεισμένος μέσα καί τυλιγμένος συνέχεια μέ τίς κουβέρτες -, ήταν κίτρινος καί πίστευε ότι έχει χτικιό.
Σηκώνομαι καί πάω στό σπίτι του. Ο ανθρωπος μολις μέ είδε, μου λέει: «Μή μέ πλησιάζης, καλόγερε, μην κολλήσης κι έσύ, καί έρχεται κόσμος έκεϊ στό μοναστήρι. Έχω χτικιό». «Ποιός σου είπε, μωρέ, ότι έχεις χτικιό;», του λέω. Η γυναίκα του έφερε νά μέ κεράση γλυκό καρύδι. «Άνοιξε το στόμα σου, του λέω. Θά κάνης υπακοη τώρα». Το άνοιξε δέν ηξερε τί θά κάνω. Βάζω τό καρυδι μέσα στό στόμα του καί τό γυρνάω δυό-τρείς φορές  καί ύστερα τό παίρνω καί το τρώω. 
«Μή, μή, θά κολλήλησης!», φώναζε. «Τί θά κολλήσω! Τίποτε δέν έχεις, του λεω. "Αν είχες χτικιό, χαμένο τό είχα νά τό κάνω αυτό. Σήκω νά βγούμε έξω». Λέω στην γυναίκα του: «Πέταξέ τα όλα, φάρμακα, κουβέρτες ...». Τόν σηκώνω καί βγαίνουμε έξω. Έπειτα άπό τρία χρόνια που όταν κλεισμένος μέσα κοιτούσε τόν κόσμο παράξενα. Ύστερα, σιγά- σιγά,
  πήγε καί στην δουλειά του. 
Τί είναι ο λογισμός όταν τον καλλιεργείς!
από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τόμος Γ σελ»  (ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)

Η Ελλάδα τελείωσε;

Δυστυχώς σε αυτόν τον τόπο, ξεχνάμε. Δυστυχώς σε αυτόν τον τόπο, τα οικονομικά δεν τα κοιτάμε. Δεν καθόμαστε να δούμε τα βασικά πράγμα που στο εξωτερικό δεν συμβαίνει αυτό, γιατί ο ξένος το δημόσιο χρήμα το σέβεται και θέλει να ξέρει που πηγαίνει.
Έτσι ξεχάσαμε, το Χρηματιστήριο, ποιοι παρέσυραν σε αυτήν την φούσκα τον κόσμο, ποιοι πήραν τα λεφτά και εξαφανίστηκαν, ποιες εταιρίες «σαπάκια», είχαν χρηματιστηριακή αξία πολλαπλάσια της πραγματικής, ξεχάσαμε τα παπαγαλάκια που ανέβαζαν στο limit up τις μετοχές με ψευδείς πληροφορίες κλπ κλπ
Δεν θα αναφερθώ και πόσα άλλα ξεχνάμε καθημερινά για να μην κουράσω. Κάποια έτσι λίγα είναι τα χρέη των κομμάτων, οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι στις θέσεις τους, οι γιατροί με φακελάκια, οι πολεοδόμοι με φακελάκια, οι εφοριακοί το ίδιο, οι μεγαλοφοροφυγάδες που δεν πληρώνουν τίποτα, οι κακοπληρωτές στη ΔΕΗ που είναι πολλοί από αυτούς μεγαλοεισοδηματίες που δεν πληρώνουν με το έτσι θέλω κλπ
Σωζόμαστε μάστορα (που λέει ο λόγος μάστορας);
Αν μπορεί αυτό το φαύλο και διεφθαρμένο, σύστημα πολιτικό – επιχειρηματικό – μέρος του δημοσίου τομέα και πολλών πολιτών να δικαστεί από μία πραγματικά Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, τότε Ναι, Σωζόμαστε.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> 
Θυμάστε το χρηματιστήριο; Θυμάστε που το σύστημα καλλιεργούσε την ευφορία για κέρδη; Ποιος, από όλα εκείνα τα θύματα ανάμεσά μας, επενδύει σήμερα στο ελληνικό χρηματιστήριο ή πρόκειται να ξαναεπενδύσει στη ζωή του; Μάλλον απελπιστικά ελάχιστοι.
Εκτός από το χρηματιστήριο, που εμφανίστηκε ξαφνικά
στις ζωές των Ελλήνων, σαν μια άλλη «Λαυρεωτική», σταθερές αξίες επένδυσης για τους Έλληνες ήταν τα ακίνητα, των οποίων μονίμως αύξανε η αξία τους, οι απόρρητες τραπεζικές καταθέσεις για ένα σίγουρο τόκο και εξασφάλιση του κεφαλαίου και φυσικά τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, που θεωρούταν μεγάλη και ακλόνητη επένδυση για το μέλλον.
Σήμερα όμως, μετά την τεχνητή κρίση που προκλήθηκε στη χώρα μας και την οικονομική αφαίμαξη του κόσμου μέσω της οικονομικής τρομοκρατίας: Τα κρατικά ομόλογα «κουρεύτηκαν» τραγικά. Οι τραπεζικές καταθέσεις μπλοκαρίστηκαν, ήρθη το απόρρητο και κατέστησαν βορά του κράτους, το οποίο τις κατάσχει με το παραμικρό, ενώ πάντα επικρέμαται και ο κίνδυνος του «κουρέματος». Τα ακίνητα, αφενός ξεφούσκωσε η αξία τους, αφετέρου έγιναν βρόγχος στο λαιμό των Ελλήνων, τόσο για τους υπέρογκους φόρους που επιβλήθηκαν, όσο και από το φόβο της κατάσχεσης, η οποία οδηγεί εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να κόβουν το φαγητό από τα παιδιά τους, για να μην χάσουν τα ακίνητα.
Όσοι λοιπόν επένδυσαν στο χρηματιστήριο τότε, αλλά και όσοι είχαν την πρόνοια να μην επενδύσουν, προφανώς ουδέποτε όσο ζουν θα ασχοληθούν με το ελληνικό χρηματιστήριο. Όσοι είχαν ομόλογα του ελληνικού κράτους, αλλά και όσοι δεν είχαν, προφανώς ουδέποτε θα αγοράσουν. Όσοι επένδυαν στις τραπεζικές καταθέσεις, αλλά και όσοι δεν επένδυαν σε καταθέσεις, προφανώς ουδέποτε θα το ξανακάνουν στην ελληνική επικράτεια. Όσοι επένδυαν τις οικονομίες και τα όνειρά τους στα ακίνητα, προφανώς ουδέποτε θα το ξανακάνουν στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι στην ίδια έκταση.
Με λίγα λόγια, η Ελλάδα τελείωσε οικονομικά για τους Έλληνες και φυσικά και για τους ξένους. Στα μάτια της διεθνούς Κοινής Γνώμης, μοιάζει μάλλον με αποτυχημένο κράτος.
Αν θέλουμε αυτό το κράτος να συνεχίσει να υπάρχει, θα πρέπει να ληφθούν σκληρές αποφάσεις. Θα πρέπει να ανατραπεί το σάπιο καθεστώς, να εξέλθει η Ελλάδα από το ευρώ και την ΕΕ των πολλών ταχυτήτων και να δημιουργήσει για ένα διάστημα ένα κλειστό οικονομικό θερμοκήπιο για την βίαιη ανάπτυξή της. Διαφορετικά η παρακμή θα κάνει τα υπόλοιπα.
Πέτρος Χασάπης

Τρίτη 28 Μαρτίου 2017

Αργομισθία βουλευτών και υπουργών στα κανάλια

Έχει επικρατήσει μια αντιαισθητική φάμπρικα τα τελευταία χρόνια στα κανάλια να παρελαύνουν κάθε μέρα βουλευτές και υπουργοί σε διάφορες πρωϊνές κυρίως εκπομπές και να αναλίσκονται σε μεταξύ τους ανταλλαγή ανοησιών και αντεγκλήσεων αντί να είναι στις δουλειές για τις οποίες τους πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Τους μεν βουλευτές τους πληρώνει για να νομοθετούν στη Βουλή και να εργάζονται για να υπερασπιστούν εμπράκτως τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους και της περιοχής τους και της πατρίδας τους. Τους δε υπουργούς για να ξημεροβραδιάζονται στα υπουργεία, ή όπου αλλού χρειάζεται, για να συντονίζουν, προγραμματίζουν και εφαρμόζουν το έργο διακυβέρνησης του τόπου.
Οι μεν βουλευτές, αντί να είναι με το λαιμό χωμένο στη μελέτη των θεμάτων που πρέπει να νομοθετήσουν και στη μελέτη των προβλημάτων της περιοχής τους που πρέπει να επιλύσουν, παρελαύνουν στα κανάλια για να μαλλιοτραβηχτούν με συναδέρφους τους από άλλα κόμματα, σε ένα κατινίστικο σώου υποκουλτούρας, αγραμματοσύνης, αμορφωσιάς και συχνά κουτσαβακισμού, στον αυτιστικό χρόνο που διαθέτει η τηλεόραση για να αναπτύξει το λόγο ένα βόδι. Επειδή, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι απαγορευτικός για να αναπτύξει τη σκέψη ένας άνθρωπος.
Μερικοί κακεντρεχείς θα πούν ότι για την ποιότητα σκέψης της πλειονότητας των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου, ο τηλεοπτικός χρόνος είναι και πολύς. Θα θυμίσω ότι αυτούς τους έχει εκλέξει με την ψήφο του ως αντιπροσώπους του ο ελληνικός λαός.
Και τα μέν κανάλια έκαναν κάποτε νούμερα όταν πρωτοβρήκαν αυτή τη φάμπρικα. Γιατί του νοήμονος κοινού του άρεσε να βλέπει τον αλληλοσπαραγμό με μουγκανητά των εκπροσώπων του, πιστεύοντας ότι όποιος ούρλιαζε ή έβριζε ή πρόσβαλε ή έλεγε τη μεγαλύτερη μπαρούφα ήταν και ο νικητής. Και μ αυτά τα κριτήρια ψήφιζε και ψηφίζει ακόμα.
Δεν έχει παρά να δεί κανείς έναν-έναν τους βουλευτές για να διαπιστώσει ότι όσοι πρωτεύουν σε ψήφους, αλλά και οι πιο πολλοί σε πλήθος, είναι οι τρόφιμοι των καναλιών και πολλοί μάλιστα είναι οι πιο γελοίοι σε επίπεδο μόρφωσης και πολιτισμού.
Ο μεν λαός, όμως, αυτή την παιδεία παίρνει από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους πολιτικούς του καθοδηγητές, αυτά είναι τα πρότυπά του και αυτά μιμείται. Αυτών είναι δημιούργημα. Κοινώς, κουκιά τρώει κουκιά μολογάει.
Η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία (κυβέρνηση και βουλευτές δηλαδή), όμως, εκτός από να κυβερνάνε και να κάθονται σε καρέκλα με αμάξι και συνοδεία αστυνομικών έχουν και άλλες υποχρεώσεις. Για τις οποίες πληρώνονται, δεν είναι τζάμπα.
Μια από τις οποίες είναι να σέβονται τα λεφτά του λαού, από τον οποίο τρέφονται πλουσιοπάροχα και να δουλεύουν γι αυτά, αντί να σουλατσάρουν στη θεατρική σκηνή της τηλεόρασης, χωρίς την οποία δεν θα τους ήξερε, όχι μόνο ο θυρωρός της πολυκατοικίας, αλλά ούτε η μάνα τους.
Οι πιο πολλοί, παρ όλα αυτά, όχι μόνο πάνε αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι στη Βουλή και ψηφίζουν ή καταψηφίζουν (αν είναι αντιπολίτευση) άρπα κόλλα ό,τι τους σερβίρει το κάθε εξ ίσου άρπα κόλλα γραφείο υπουργού, αλλά βρίζουνε κι όλας τα κανάλια, που τους έχουνε κάνει βουλευτές και υπουργούς, για υποκειμενικότητα και καταπάτηση των κανόνων δεοντολογίας!
Αν έπρεπε να βρίζει κανείς τα κανάλια είναι γι αυτή ακριβώς την αντιαισθητική και προσβλητική για κάθε έννοια πολιτισμού παρέλαση του ελληνικού βουλευταριάτου από τις εκπομπές.
Επειδή με τη διαρκή εμφάνιση παραγνωρίζονται πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε επίπεδο ενικού κι αυτό δίνει αέρα και θάρρος στους πολιτικούς να νομίζουν ότι από κρινόμενοι γίνονται κριτές. Τους δημοσιογράφους βλάπτει η φάμπρικα. Άρα το λαό.
Αυτό είναι το ένα έγκλημα της αρπακολικής, εύκολης, εντυπωσιοθηρικής τηλεδημοσιογραφίας κατά του εαυτού της, επομένως κατά των πολιτών που δουλειά της είναι να υπερασπίζεται.
Το δεύτερο είναι αυτό που ζεί ήδη η δημοσιογραφία στα κανάλια τον τελευταίο καιρό. Έδωσε τόσο θάρρος στο χωριάτη που της ανέβηκε στο κρεβάτι!
Αλλά, ούτε κι απ αυτό μοιάζει να έμαθε. Γιατί συνεχίζεται η φάμπρικα με τις καλύψεις ωρών στα κανάλια, όπου καλεσμένοι βουλευτές και υπουργοί έρχονται να πουν ο καθένας την ανοησία του, αντί η ίδια ώρα να αξιοποιείται από πραγματικό, εκτενές και όχι άρπα κόλα Ρεπορτάζ των δημοσιογράφων στα άβατα ενός σωρού από θέματα της καθημερινής τρέλας που βασανίζει τους πολίτες.
Αλλά, και κανένα κόμμα και καμιά κυβέρνηση δεν έχει τραβήξει το αυτί κανενός βουλευτή και υπουργού για να τον στείλει στη δουλειά που δεν κάνει, παρ όλο που την πληρώνεται: Της υπεύθυνης νομοθέτησης και της διακυβέρνησης. Επειδή το επίπεδό τους είναι κι αυτών τόσο χαμηλό, που νομίζουν ότι με τις κοκορομαχίες στα κανάλια περνάνε τις θέσεις τους, χωρίς να νοιάζονται για τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και της χώρας.
Με τις τηλεώρες που αναλώνουν υπουργοί αναρωτιέται κανείς πότε δουλεύουν. Κι αναρωτιέται και γιατί πρέπει να πληρώνονται στρατιές στα γραφεία τύπου με λεφτά του λαού, αφού τα λέει όλα στο κανάλι ο υπουργός και οι υφυπουργοί του.
Είναι βαθειά η νύχτα ακόμα στη χώρα. Και θα αργήσει να ξημερώσει. Αλλά, η αγγλοσαξωνική σχολή λέει «δώσε μου καλύτερους δημοσιογράφους να σου δώσω καλύτερους πολιτικούς». Κι αυτό τα λέει όλα για όλους.

Οι τέσσερις αδελφές

Από την Αθήνα έως το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη τα ΜΜΕ αναφέρονται πολύ συχνά στα ίδια θέματα, χρησιμοποιώντας παρόμοιο ύφος – γεγονός που θυμίζει ελεγχόμενη ενημέρωση από απολυταρχικά κράτη, με απώτερο στόχο την προπαγάνδα και τη χειραγώγηση των «λαϊκών μαζών», προς όφελος μίας συνεχώς μικρότερης ελίτ
«Η δημοσιογραφία είναι μία κόλαση – μία άβυσσος της αδικίας, των ψεμάτων και της προδοσίας» (Balzac, στο «Χαμένες Ουτοπίες»).

Άποψη

Οι ειδήσεις δεν είναι ο τομέας μας, ούτε θέλαμε ποτέ να είναι – επειδή αποτελούν μέρος ενός μηχανισμού προπαγάνδας και χειραγώγησης, τον οποίο φυσικά δεν επιθυμούμε να στηρίζουμε.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πολλές έρευνες, το μεγαλύτερο ποσοστό των ειδήσεων στα ΜΜΕ προέρχονται από τέσσερις μόνο παγκόσμιες εταιρείες – από τις «τέσσερις αδελφές» (Reuters, AFP, DPA, AP), οι οποίες έχουν την έδρα τους στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Λόγω ακριβώς αυτού του γεγονότος,  όλα τα ΜΜΕ αναφέρονται περίπου στα ίδια θέματα – διατηρώντας πολύ συχνά τον ίδιο ακριβώς τρόπο γραφής ή γενικότερα ύφους στα κείμενα τους.
Εκτός αυτού οι κυβερνήσεις, ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες, χρησιμοποιούν τους συγκεκριμένους διεθνείς οίκους (σε τοπικό επίπεδο συμβαίνει κάτι ανάλογο), ως όχημα και πολλαπλασιαστή των μηνυμάτων που θέλουν να μεταφέρουν – ενώ τα διατλαντικά δίκτυα των καθιερωμένων δυτικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία θεωρούνται αυθαίρετα ως αξιόπιστα, εγγυώνται πως η επιθυμητή άποψη πολύ δύσκολα αμφισβητείται.
Μία πρόσφατη έρευνα, σχετικά με τις ειδήσεις που αφορούσαν τον πόλεμο της Συρίας, τεκμηρίωσε πως τρεις από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Γερμανίας, καθώς επίσης τρεις της Αυστρίας και της Ελβετίας, στήριζαν το 78% των άρθρων τους στις παραπάνω πηγές – ενώ 0% σε δικές τους αναζητήσεις. Ως εκ τούτου, το 82% όλων των σχολίων και συνεντεύξεων ήταν φιλικές προς τις Η.Π.Α. και το ΝΑΤΟ – ενώ κατηγορούνταν για προπαγάνδα όλες οι αντίθετες αναφορές.
Περαιτέρω, οι διεθνείς αυτοί οίκοι λειτουργούν σχεδόν ανώνυμα, όσον αφορά το «καταναλωτικό κοινό» – ενώ κανένα από τα καθιερωμένα, δήθεν αξιόπιστα ΜΜΕ δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τη βοήθεια τους. Ουσιαστικά λοιπόν ενημερωνόμαστε για θέματα που αυτοί επιλέγουν, έτσι όπως οι ίδιοι θέλουν να τα παρουσιάζουν – οπότε είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς ποιοί είναι αυτοί οι οίκοι, από τους οποίους ξεκινάει το ποτάμι της προπαγανδιστικής πληροφόρησης. Στα πλαίσια αυτά τα εξής:
(α)  Ο αμερικανικός οίκος «Associated Press – AP: Απασχολεί 4.000 άτομα παγκοσμίως, με έδρα τη Νέα Υόρκη – ενώ οι ειδήσεις του χρησιμοποιούνται από 12.000 μεγάλα ΜΜΕ, καλύπτοντας καθημερινά περισσότερο από το 50% του παγκοσμίου πληθυσμού.
(β) Ο σχεδόν κρατικός γαλλικός οίκος «Agence France Presse – AFP: Έχει έδρα το Παρίσι και απασχολεί επίσης 4.000 άτομα – στέλνοντας καθημερινά 3.000 ειδήσεις και 2.500 φωτογραφίες σε ΜΜΕ ολόκληρου του πλανήτη.
(γ)  Ο πρώην βρετανικός οίκος Reuters: Πρόκειται για μία ιδιωτική εταιρεία που είχε έδρα το Λονδίνο, με 3.000 απασχολουμένους – έως ότου εξαγοράσθηκε το 2008 από τον καναδικό επιχειρηματία Thomson, έναν από τους πλουσιότερους 25 ανθρώπους στον πλανήτη. Έτσι συγχωνεύθηκε στον Thomson-Reuters, με έδρα τη Νέα Υόρκη.
(δ)  Ο γερμανικός οίκος «Deutsche Presse Agentur – DPA»: Πρόκειται για μία μικρότερη επιχείρηση, πολύ σημαντική μεν στο γερμανόφωνο χώρο, αλλά με μέτρια επιρροή σε παγκόσμιο επίπεδο. Απασχολεί περί τους 1.000 δημοσιογράφους σε περίπου 100 χώρες, είναι στην ιδιοκτησία των «γερμανών εκδοτών μέσων ενημέρωσης και ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών», ενώ η έδρα της μετά το 2010 είναι στο Βερολίνο, στο κτίριο της Axel Springer.
Συνεχίζοντας υπάρχουν επίσης ορισμένοι μικρότεροι οίκοι αυτού του είδους, δραστηριοποιούμενοι σε εθνικό κυρίως επίπεδο – όπως ο αυστριακός APA με 165 εργαζομένους, ο ελβετικός SDA με 150, το «Αθηναϊκό-Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων» (ΑΠΕ-ΜΠΕ) κοκ. Συνήθως όμως δεν έχουν δίκτυο ανταποκριτών στο εξωτερικό, οπότε συνεργάζονται με τους μεγάλους οίκους για την παγκόσμια ενημέρωση τους – έχοντας πάρει άδεια για την εμπορία των ειδήσεων που τους παρέχονται. Δεν πουλούν φυσικά μόνο ειδήσεις αλλά, επίσης, έτοιμα άρθρα – ειδικά όταν θέλουν να επηρεάσουν ανάλογα την κοινή γνώμη.
Παρά το ότι τώρα οι διεθνείς οίκοι, εν μέρει επίσης οι τοπικοί, αποτελούν το νευρικό σύστημα της ενημέρωσης, το οποίο ενώνει όλες τις χώρες του πλανήτη, παραμένουν αθέατοι – κυρίως επειδή τα ΜΜΕ δεν ονομάζουν τις πηγές τους, για να μη φανεί πως απλά μεταφέρουν ότι τους μεταφέρεται, χωρίς ουσιαστικά καμία υπευθυνότητα. Εν τούτοις μόνο οι ειδικοί το κατανοούν, αν και όλοι διαπιστώνουν  πως ενημερώνονται με έναν πανομοιότυπο τρόπο, όποιο μέσο και αν επιλέξουν – κάτι που δεν αφορά μόνο τα κείμενα αλλά, επίσης, τις εικόνες, τα βίντεο κοκ.
Σε τελική ανάλυση λοιπόν, από την Αθήνα έως το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, τα ΜΜΕ αναφέρονται πολύ συχνά στα ίδια θέματα, χρησιμοποιώντας παρόμοιο ύφος – γεγονός που θυμίζει ελεγχόμενα ΜΜΕ από απολυταρχικά κράτη, με απώτερο στόχο την προπαγάνδα και τη χειραγώγηση των «λαϊκών μαζών», προς όφελος μίας συνεχώς μικρότερης ελίτ.
Επειδή δε οτιδήποτε άλλο θεωρείται αναξιόπιστο, αφού δεν ταιριάζει με αυτά που μεταδίδονται στις υπόλοιπες χώρες, η επιρροή των τεσσάρων μεγάλων οίκων είναι τεράστια – ενώ τα ΜΜΕ, ειδικά αυτά του ελεύθερου διαδικτύου, τα οποία δεν «αναμασούν» την καταναγκαστική τροφή που τους δίνεται, φιμώνονται συνήθως με διάφορους τρόπους.
Αναλυτικότερα, είτε κατηγορούνται ως διακινητές «θεωριών συνομωσίας», είτε ως αναξιόπιστα – ενώ φυσικά αποκόπτονται μεθοδικά από τη διαφημιστική αγορά, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να επιβιώσουν. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που επιβλήθηκε η συνήθεια της άνευ κόστους ενημέρωσης από το διαδίκτυο – η οποία στερεί τη δυνατότητα επιβίωσης σε εκείνα τα ΜΜΕ που δεν υπηρετούν δουλικά το παγκόσμιο σύστημα της χειραγώγησης και της προπαγάνδας, χωρίς να εξαιρείται το εκάστοτε εγχώριο.
Εδώ οφείλεται επίσης η αποτυχία να έχουν έσοδα τα διαδικτυακά ΜΜΕ, μέσω συνδρομών των αναγνωστών τους – αφού το internet θεωρείται νομοτελειακά πως πρέπει να προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του. Χωρίς έσοδα από τους αναγνώστες τους λοιπόν, καθώς επίσης αποκομμένα από τη διαφημιστική αγορά, όταν δεν υπηρετούν έμμισθα είτε την οικονομική, είτε την πολιτική εξουσία, κάποια στιγμή παύουν να λειτουργούν – όταν δεν υπερχρεώνονται και δεν πτωχεύουν.
Από την άλλη πλευρά τώρα, ότι δεν μεταδίδουν τα πρακτορεία ειδήσεων, είναι σαν να μην έχει συμβεί – γεγονός που τονίζει τη σημασία τους, όσον αφορά τα γεωπολιτικά θέματα. Για παράδειγμα, στον πόλεμο της Συρίας εντυπωσίασε η αποκάλυψη, σύμφωνα με την οποία τα περισσότερα ΜΜΕ χρησιμοποιούσαν για την ενημέρωση της κοινής γνώμης το «Συριακό Παρατηρητήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα» – μία εταιρεία του ενός ατόμου, με έδρα το Λονδίνο, η οποία ουσιαστικά μετέδιδε ότι ήθελε (πηγή).
Περαιτέρω, μία από τις μεγαλύτερες παγίδες στις ειδήσεις είναι η αναγραφή της πηγής της, έτσι ώστε να καταστεί de facto αξιόπιστη – όπου ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό διοχετεύονται προπαγανδιστικά μηνύματα κάθε είδους, για τα οποία δεν παίρνει κανείς την ευθύνη, επειδή αναφέρει την πηγή.
Όσο μεγαλύτερο δε είναι το πρακτορείο ειδήσεων ή το εκάστοτε ΜΜΕ, τόσο μικρότερη η κριτική αντιμετώπιση της είδησης – με αποτέλεσμα αυτός που θέλει να διοχετεύσει μία αμφίβολη αναφορά, δεν έχει παρά να τη δώσει σε ένα όχι τόσο σοβαρό πρακτορείο, από το οποίο θα εμφανισθεί αμέσως μετά στα επόμενα, οπότε γίνεται σταδιακά όλο και πιο πιστευτή.
Σε κάθε περίπτωση, όσο περισσότερο μειώνονται τα έσοδα των ΜΜΕ, τόσο πιο πολύ περιορίζουν τις δαπάνες τους, εξαρτώνται από τους τέσσερις μεγάλους οίκους και υπηρετούν δουλικά την εξουσία – κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο για τις ανθρώπινες κοινωνίες, ειδικά όταν δεν κατανοούν πως η ενημέρωση είναι μεν ένα λειτούργημα, αλλά δεν μπορεί να ασκείται χωρίς τη δική τους συνδρομή.

Είναι λοιπόν η προσευχή κάτι αναγκαίο και πρωταρχικό στη ζωή μας

Μελέτημα 8ο «Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από την προσευχή, γιατί τον ενώνει με τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος είναι ενωμένος με τον Θεό, εί...